کوفه‌ی دل

به ماه حج رسیدیم. گذشته از تمام زیبایی‌های حج، می‌خواستم به نکته‌هایی اشاره کنم که شاید کمتر به اونها دقت میشه. اکثر مشکلات ما مسلمونا به نظرم از همینجا ناشی میشه که راه رو غلط می‌فهمیم. شاید اگه به جای گیر کردن توو احکام و واژه‌ها به عمق دین در تمام ابعاد زندگیمون بپردازیم انقدر دچار مشکل نشیم.

گذشته از اینکه حج بسیار دوست داشتنی و زیبا و باشکوهه و باعث وحدت مسلمونا و خودسازی و رسیدن به خیلی چیزها میشه اما همیشه نکاتی بوده که باعث شده ما از اصل قضیه دور بشیم.

مثلا اینکه خیلی‌ها چند بار به این سفر میرن در صورتی که این پول رو میتونن خیلی جاهای دیگه خرج کنن که مفیدتر واقع بشن. من خیلی‌ها رو می‌شناسم که برای بار دوم سوم و هشتم و نهم به حج میرن، اما همسایه‌شون یا دوستانشون مشکل مالی دارند! اصلا بحثم گداپرورری نیست، بالاخره ممکنه به هر دلیلی مثل مریضی یا هر چیز دیگه‌ای یه خانواده توان مالی مناسب در اون برهه زمانی نداشته باشه. اما متاسفانه سفر حج رفتن در بعضی از خانواده‌های متمول ما تبدیل به یه قضیه چشم و هم‌چشمی شده و از مفهوم این سفر دور شدیم.

روز عرفه هم نزدیکه، کاروان حسین (ع) در حال رفتن به کوفه و کربلاست. در این ایام امام حسین (ع) سفیرش رو می‌فرسته به کوفه‌ی دلمون. ببینیم واقعا خواستار دین خدا هستیم یا مثل کوفیان فقط ادعای دوستی داریم و دعوت‌نامه می‌فرستیم.

ایشالله همیشه همه‌ی دین رو در کنار هم بفهمیم و بتونیم منتظر واقعی حضرتش باشیم.

گفتم از زشتی گفتار بدم، گفت بیا                      از سیه‌کاری رفتار بدم، گفت بیا

گفتم از غفلت دل از هوسم از نَفَسم                   صاحب آن همه کردار بدم، گفت بیا

گفتم از سرکشی‌ام، سینه سپر داد زدم              نیستم خسته‌دل از کار بدم، گفت بیا

گفتم از دوست گریزانم و در خود غرقم                  دائما در پی پندار بدم، گفت بیا

گفتم از گوهر ذکر تو ندارم بهره                           غوطه‌ور مانده در افکارم بدم، گفت بیا

گفتم ای چشمه خوبی سحری چشم گشا          نگر اعمال شرر بار بدم، گفت بیا

گفتم آینه‌ی شیطان شده بودم عمری                  خسته از دست همین یار بدم، گفت بیا

 

یک پیام

انسان با شوق و رغبتی که خیر و منفعت خود را می‌جوید، چه بسا به نادانی با همان شوق و رغبت شر و زیان خود را می‌طلبد و انسان (از فرط جهل) بسیار بی‌صبر و شتاب کار است.

سوره اسراء، آیه 11

ما حوصله‌ی صف کشی حشر نداریم

خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد                          اول قدم آن است جگر داشته باشد

جز گریه‌ طفلانه ز من هیچ نیاید                              دیوانه محال است خطر داشته باشد

با ما جگری هست که دست دگران نیست                 از جرأت ما کیست خبر داشته باشد

اینجا که حرام است پریدن ز لب بام                          رحم است بر آن مرغ که پر داشته باشد

تیغ کَرَم تو بکند کار خودش را                                  هر چند گدای تو سپر داشته باشد

در فصل تو امید برای چه نبندم                                جایی که شب، امید سحر داشته باشد

چون شمع سحرگاه مرا کشته‌ی خود کن                 حیف است که گریان تو سر داشته باشد

بگشای در سینه‌ ما را به رخ خویش                        شاید که دلم میل سفر داشته باشد

رحمت به گدایی که به غیر تو نزد روی                      هر چند که خلق تو گوهر داشته باشد

خورشید قیامت چه کند سوختگان را                       در شعله کجا شعله اثر داشته باشد

ما را سَر ِ این گریه به دوزخ نفروشند                        هیهات شرر، هیزم ِ تر داشته باشد

ما حوصله صف کشی حشر نداریم                          باید که جنان درب دگر داشته باشد

ما را به صف حشر معطل نکن ای دوست                  هر چند که خود قند و شکر داشته باشد

دانی ز چه رو زر طلبیدم ز در ِ تو                              چون وقت گدا، قیمت زر داشته باشد

ما در تو گریزیم ز گرمای قیامت                               مادر چو فراری ز پسر داشته باشد

جز گریه رهی نیست به سر منزل مقصود                 این خانه محال است دو در داشته باشد

گفتی که بیایید ولی خلق نشستند                        درد است که شه، بنده کر داشته باشد

 

دانلود فایل صوتی با صدای حاج منصور با حجم 1.8 مگا بایت از اینجا

دست و پا گم کرده ای دیدم دلم آمد به یاد

از خرابه می‌گذشتم منزلم آمد به یاد           دست و پا گم کرده‌ای دیدم دلم آمد به یاد

یه حرفی از یه نفر شنیدم یاد دل خودم افتادم، با خودم فکر کردم دیدم امثال من همونقدری که اسباب‌کشی‌مون راحته و یه یخچال و دو تا فرش و یه خورده خرت و پرت دیگه است، همونقدر اسباب‌کشی دلمون سخته! خیلی‌ها دلشون مثل سطل آشغال می‌مونه، خیلی راحت هر روز یکی وارد میشه و روز بعد نفر بعدی! اما ما هر جا بریم و در خونه هر کی بریم، آخرش دلمون با یه نفره، آخرش به این فکر میکنیم که خدامون و اربابمون چی میخاد. ایشالله همیشه همینطوری بمونیم و بدونیم:

اگر تیغ عالم بجنبد ز جای                             نبُرد رگی تا نخواهد خدای

بدونیم که، خدا ارحم الراحمینه و هیشکی به اندازه خدا بنده‌هاش رو دوس نداره، خدا برا بنده‌هاش کافیه، مشکلات زندگی رو تحمل کنیم چون خدا میخاد به ازای هزینه مشکلات، بهمون هدیه بده.

یاد حرف یه بزرگی در شب قدر افتادم. می‌فرمود وقتی یه انگشتر از یه عالم می‌گیری یا یه یادگاری از یه نفر می‌گیری که برات عزیزه، بکُشنت هم اینو به کس دیگه‌ای نمیدی! چی میشه که خدا امشب این عصمت رو بهت میده اما فردا یه سری‌ها پول کم میارن می‌فروشنش! بعضی‌ها ده روز دیگه ، بعضی‌ها.... بعضی‌ها شب قدر میان اینجا مناجات، میگن من میخام دعا رو کنار خانمم باشم! این یعنی اینکه تو نمی‌تونی قطع تعلقات کنی! فقط اومدی اینجا دکور رو درست کنی و شب زنده داری کرده باشی، در صورتی که اصل اینه که رفع تعلقات بشه! اومدیم و خدای نکرده مُردی، اونوقت خانمت باید خودشو بکشه دیگه! اما اینطوری نیست! حضرت علی میره قبرستان، با گریه می‌فرماید: بلند شید که شوهراتون رفتن زن گرفتن، زناتون رفتن شوهر کردن، مال و اموالتون به آدمای دیگه رسیده! فقط یه تیکه کفن با خودتون بردید!

چقدر خوبه آدما هر چند وقت یه بار ذکر تلقین رو به خودشون بگن: اسمع افهم ...

بزرگترین دشمن آدما نفس خودشونه.

باید با این نفس جنگید، وگرنه اون ما رو میزنه زمین! ما باید یه چیز از سرنوشتمون بدونیم، شب قدر می‌نویسن که امسال کیا از گناه می‌گذرن...

 

شرار عشق به هر سنگ بی سر و پا نیست

سزای عشق تو را غیر تو نمی‌داند                    رفیق کهنه کلک‌های نو نمی‌داند

کسی که کاشت نداند درو نمی‌داند                  گرسنه مزه گندم ز جو نمی‌داند

                                  گرسنه آمده‌ام تا کند عطا معشوق

شب است و راه دراز و جرس نمی‌خواند              کسی به جز تو مرا بی هوس نمی‌خواند

مرا که مانده‌ام عقب هیچ کس نمی‌خواند            مرا سواره‌ای از پیش و پس نمی‌خواند

                                 شکست خورده عشقم بیا بیا معشوق

من از رفوع گنه از ثواب افتادم                            هم از ثواب و هم از چشم یار افتادم

شبیه نامه‌ای دور از جواب افتادم                        به باغ آمده بودم به آب افتادم

                                  مگر که بر لب جو بنگرد مرا معشوق

کسی که رگ به تنش نیست مرد غوغا نیست      شرار عشق به هر سنگ بی سر و پا نیست

کسی که کشته نشد از قبیله‌ی ما نیست           کسی که عشق نداند ز زمره‌ی ما نیست

                                   گروه ما همه یا عاشقند یا معشوق

به داده‌های تو شکر و به هر عطای تو شکر             به مصطفای تو شکر و به مرتضای تو شکر

به واجبات تو شکر و به هر دعای تو شکر              به عشوه های تو شکر و به غمزه های تو شکر

                                  تو کیستی که شدی بهر انبیا معشوق

هزار بند علایق به پای خود بستم                       به صد دلیل موجه من از تو بگسستم

ز اتفاق چو یک شب به توبه بنشستم                 به یک دلیل موجه بگیر تو دستم

                                  دلیل جود، تویی تو تویی تو یا معشوق

گذشت عمر و کنون چند و چون کنی لیلی            دل شکسته‌ی ما باز خون کنی لیلی

کجاست تا که غمش را فزون کنی لیلی                اگر ز محمل خود سر برون کنی لیلی

                                   شوند خیل گدایان جدا جدا معشوق