لینک لایو اینستاگرامی من و دکتر احسان رضایی

شب گذشته افتخار داشتم که با دکتر احسان رضایی بزرگوار، در لایو اینستاگرامی مشترک در مورد معایب و مزایای کتاب الکترونیک و راه حل‌های توسعه آن کمی بیشتر از یک ساعت صحبت کردیم. در صورتی که تمایل به مشاهده دارید، در صفحه ایسنتاگرامی نشر صاد در دسترس قرار دارد. از این لینک استفاده کنید.

جهان کامل نیست!

آدمی اگر تنها خود را از شر دور نگه دارد و وجودش خیر شود، در رستگاری شخصی کوشیده است. فضیلت مثبت انسان در پیشبرد خیر و پیکار با شر در جامعه است. انسان نباید فقط به رستگاری شخصی قناعت ورزد و فقط گلیم خود را از موج به‌در برد. وظیفه جدی‌تر و عالی‌تر او این است که برای انسانیت کار و پیکار کند و در تأمین رستگاری همگانی بکوشد. جهان کامل نیست و هر کس باید با نیروهایی که موجب نقص جامعه بشری هستند، در تمام مراحل زندگی انسانی بجنگد.

 

تاریخ تحلیلی جامعه شناسی دیوان‌سالاری در ایران، صفحه ۴۰

نویسنده: پروفسور علی اکبر فرهنگی

روح تمدن کجاست؟

ساختن ساختمان‌های بلند و پل‌هایی به سبک غربی را هر چند ممکن است موجب تسهیل زندگی عمومی شوند، نمی‌توان تمدن به حساب آورد؛ یا پول‌های گزافی که صرف خرید توپ و تانک و هواپیماهای فوق مدرن می‌شود توسط برخی از کشورهای شرقی، نشانه تمدن آن‌ها نخواهد بود. همه این‌ها را به راحتی می‌توان به دست آورد. با فروختن چند بشکه نفت و یا استخراج کانی‌های دیگر و فروش آنها، همه چیز را می‌توان به دست آورد. روح تمدن کجاست؟

 

تاریخ تحلیلی جامعه شناسی دیوان‌سالاری در ایران، صفحه ۲۵

نویسنده: پروفسور علی اکبر فرهنگی

شناخت ریشه‌ها

در حالی که شهروندان ملت‌های اروپایی و آمریکای شمالی تنها مردمی هستند که از داشتن تمدن به خود می‌بالند، متأسفانه شهروندان کشورهای کمتر توسعه یافته و ابتدایی نیز به چنین نام‌گذاری‌هایی تن در می‌دهند و اعتراضی نمی‌کنند و حتی خود پذیرفته و در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود، همان واژگان را استعمال می‌کنند و از اینکه به آنان انگ توسعه نیافته یا بدوی زده می‌شود، راضی‌اند. کسی اعتراضی نمی‌کند و کسی جرئت ندارد که خود را برابر و یا در برخی از زمینه‌ها از آن‌ها بالاتر بداند.

بدتر از این، این است که جوانان و هوشمندان این جوامع با دانشی که یافته و معرفتی که از وضع خود و آنان یافته، سخت مرعوب آن‌ها شده و سعی در پذیرش بیشتر این شرایط داشته و تلاش می‌کنند که خود را با آن‌ها هم‌رنگ کرده و از اینکه فاصله جامعه خود را با آن‌ها مقایسه می‌کنند، سخت دل‌تنگ و محزون‌اند. عده زیادی از آن‌ها تلاش می‌کنند که روش آن‌ها را آموخته و کپی‌برداری یا تقلید کورکورانه نمایند. عده قلیلی بر آن هستند که ریشه‌های خود را شناخته و با توجه به آن‌ها کاری انجام دهند که از این وضعیت، خود را و کشور خود را نجات دهند.

 

تاریخ تحلیلی جامعه شناسی دیوان‌سالاری در ایران، صفحه ۲۳

نویسنده: پروفسور علی اکبر فرهنگی

پایان آموزشی سربازی

بالاخره با حدود ۱۶ سال تأخیر به دلیل معافیت تحصیلی، دوره خدمت سربازی من هم شروع شد. از ۱ آبان ساعت ۶ و نیم صبح که به پادگان شهید مدرس کرج خودم را معرفی کردم تا دیروز عصر در این پادگان بودم و دوره آموزشی را سپری کردم. 

دوره آموزشی برای فارغ التحصیلان کارشناسی به بالا «دو ماهه» است. به دلیل کرونا این دوره «یک ماهه» شده است.

وقتی یکم آبان به پادگان مراجعه کردم، تقریبا بیشتر سربازها فکر می‌کردیم به دلیل اینکه اول و دوم آبان پنجشنبه و جمعه است و از طرفی یکشنبه ۴ آبان هم تعطیل رسمی است، فقط خودمان را معرفی می‌کنیم و برمیگردیم تا پنجم آبان آموزش شروع شود؛ ولی اینگونه نبود. باز هم به دلیل کرونا، قرنطینه کامل بودیم و حتی اجازه یک ساعت مرخصی در طول دوره را نداشتیم. با اینکه فارغ التحصیلان دکتری در دوره عادی می‌توانند روزانه از پادگان خارج شوند ولی هیچ خبری از مرخصی حتی به متاهلین هم نبود.

از همان ابتدای دوره شایعه شد که در دوره قبل، معاف از رزم‌ها دو هفته آموزش می‌بینند و بعد ترخیص می‌شوند تا سایرین به میدان تیر و اردو و ... بروند. از فرمانده گردان سوال کردم و گفت در برخی دوره‌ها دستور از بالا می‌آید ولی تا دستور نیامده، روی آن حساب نکن.

دوره خیلی راحت‌تر از آن چیزی بود که فکر می‌کردم. معاف از رزم‌ها نهایتا دو سه روز «نظام جمع» داشتند و یکی دو بار خیز. نه خبری از دویدن و کوهپیمایی بود و نه خبری از میدان تیر و اردوی شبانه روزی و ...

این را خطاب به کسانی می‌گویم که به بقیه توصیه می‌کنند معاف از رزم نشوند چون فرقی با سایرین ندارند و فقط رژه حذف می‌شود و به جای آن کلی نظافت اضافه می‌شود، بنابراین نمی‌ارزد دنبال دوندگی‌های پزشکی معاف از رزمی رفت. اصلا اینطور نیست. لااقل برای ما خیلی خیلی راحت‌تر از عادی‌ها بود و نظافت هم بیشتر از سایرین نبود. 

البته از هفته دوم که خبر آمد معاف از رزم‌ها دوره دوهفته‌ای دارند و زودتر می‌روند، کمی نظافت‌ها بیشتر شد ولی به دو هفته زودتر رفتن می‌ارزید!

دیروز عصر از آموزشی سربازی مرخص شدم. طی دوره با اینکه در آسایشگاه‌ها یک تخت در میان می‌خوابیدیم و سلف و راه پله‌ها و ... ضدعفونی می‌شد ولی ترس از کرونا هم بود. خداروشکر از بین حدود ۳۰۰ نفر، فقط ۴ نفر علائم کرونا داشتند که فقط تست ۲ نفر مثبت شد اما زندگی اجتماعی با وجود کرونا خیلی سخت‌تر از شرایط عادی است. من تجربه ۴ سال زندگی در خوابگاه در دوره لیسانس را داشتم ولی ماسک و ضدعفونی و الکل و شستن مداوم دست‌ها واقعا در زندگی اجتماعی آزاردهنده است.

شنبه باید خودم را به یگان خدمت معرفی کنم. اگر این چند هفته کمتر سر می‌زنم و کمتر می‌نویسم امیدوارم درکم کنید.