وقتی حضرت یحیی علیه السلام، ایشان [حضرت عیسی علیه السلام] را خندان دید، با عتاب بر او اعتراض کرد که گویا آن جناب خود را از مکر و عذاب خدا در امان یافته است؟
عیسی علیه السلام پاسخش داد: ظاهرا آن حضرت از فضل و رحمت حق ناامید گشته است؟!
آنگاه به آن دو بزرگوار وحی شد که محبوب‌ترین شما نزد من کسی است که به من خوش‌گمان‌تر باشد.
شرح دعای سحر، صفحه 29
نویسنده: امام خمینی (ره)
گمان می‌کنی که جرم کوچکی هستی،
حال آن که درون تو عالم بزرگی است؛
کتاب مبینی هستی که
با حروف آن پنهانی‌ها آشکار می‌شود!
داروی تو در خودت است و نمی‌دانی و ناآگاهی و درد تو از هم از خود است و نمی‌اندیشی.
امام علی علیه السلام
مشغول مطالعه کتابی هستم تحت عنوان «کاربردهای راهبردی فناوری اجتماعی» که توسط انتشارات کمبریج در سال ۲۰۱۱ منتشر شده. در صفحه ۴۷ این کتاب به پژوهشی از دی‌پائولو و همکاران اشاره می‌کند که در سال ۱۹۹۶ انجام شده است و نتیجه آن چنین است:
اکثر مردم یک یا دو بار در روز در تعاملات خود دروغ می‌گویند. اگر چه اکثر دروغ‌ها به طور خاص خودخواهانه هستند، اما به ندرت به سود مالی یا فیزیکی اشاره دارند بلکه مزایای نامشهودی مانند عزت نفس یا ارتقای موقعیت اجتماعی دارند.
تقریبا به همان اندازه، دروغ‌هایی هستند که به طور خاص به نفع فردی است که فریب می‌خورد؛ معمولا برای جلوگیری از آسیب رساندن به احساسات او.
در هر دو مورد، اکثر مردم دروغ می‌گویند. یعنی برای بزرگنمایی احساسات مثبت خود و اجتناب از ابراز احساسات منفی دروغ می‌گویند.
دروغ‌ها به آمادگی شناختی کمی نیاز دارند و دروغگوها عموما نسبت به افشای دروغ‌هایشان کمترین اضطراب را احساس می‌کنند علیرغم این واقعیت که بیشتر دروغ‌ها، به صورت آشکار نادرست هستند تا اینکه مفاهیم گمراه‌کننده و ظریف باشند!
- نویسنده کتاب پس از اشاره به این پژوهش، بیان می‌کند که دروغ‌ها بی‌ضرر نیستند و علاوه بر ناراحتی دو اثر مهم دیگر دارند: یکی اینکه صمیمیت را کم می‌کنند و دیگر اینکه معناداری رابطه را زیر سوال می‌برند.
* نظر شما چیست؟ تمایل دارید حتی اگر به نفع‌تان باشد دروغ بشنوید؟ اگر دروغی شنیدید می‌توانید رابطه معنادار یا صمیمی را حفظ کنید؟
هر چقدر بیشتر خام باشیم، بیشتر خودخواهیم.
وقتی بدونیم که آهن در کوره و با پتک‌هایی که آهنگر بهش میزنه ساخته میشه، مسیر ساخته شدن رو دنبال می‌کنیم.
هر چقدر از خودخواهی دور بشیم، از اختلاف هم دور میشیم.
آن یکی آمد درِ یاری بِزَد
گفت یارش: کیستی ای معتمد؟
گفت: من! گفتش: برو هنگام نیست
بر چنین خوانی، مقام خام نیست
خام را جز آتش هجر و فراق
کی پزد کی وا رهاند از نفاق
رفت آن مسکین و سالی در سفر
در فراق دوست سوزید از شرر
پخته گشت آن سوخته پس باز گشت
باز گِرد خانهٔ همباز گشت
حلقه زد بر در به صد ترس و ادب
تا بنجهد بی‌ادب لفظی ز لب
بانگ زد یارش که بر در کیست آن
گفت بر در هم توی ای دلستان
گفت اکنون چون منی، ای من در آ
نیست گنجایی دو من را در سرا
نیست سوزن را سر رشتهٔ دوتا
چونک یکتایی درین سوزن در آ
در جهانی که تنها یک درصد از جمعیت، تملک ۴۰ درصد از منابع را در اختیار دارند؛
دنیایی که در آن هر روز ۴۳ هزار #کودک به‌خاطر #فقر و #بیماری‌های قابل علاج می‌میرند؛
و ۵۰ درصد #جمعیت آن با درآمد روزانه ۲ دلار زندگی می‌گذرانند؛
یک چیز روشن است: اینکه یک جای کار واقعا می‌لنگد.