لطف بی‌نهایت...

 

لطف شما همیشگی و بی‌نهایت است       مانده‌ام که چرا یک دهه نامش کرامت است؟

شد نیت همیشه‌ی من مشهدالرضا           بالاترین عذاب من، این ترک نیت است

کار نگاه خادمتان کیمیاگری‌ست                 دنیا طلب نمودن ما هم جسارت است

میلی نمی‌کنم به عبادات بی‌حساب           تا دوره‌گردی حرم تو عبادت است

سلطان شمایی و دل ما فخر می‌کند          از اینکه در حوالی خاک تو رعیت است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

همه اش زیر سر لیلا بود

 

چشم ما در گذر لیلا بود                       گوییا منتظر لیلا بود
آنکه میرفت و دو صد مجنون داشت         محملی در سفر لیلا بود
دل دیوانه ما را می بُرد                        غارت دل هنر لیلا بود
دشت را دیدم و گشتم حتی                 لاله هم خون جگر لیلا بود
دست ما نیست اگر مجنونیم                 همه اش زیر سر لیلا بود
دوست دارم کَرَم نانش را                      سبزی سفره ی احسانش را
آمدم صبح سلامت کردم                      خویش را آهوی دامت کردم
نذر فرزند شما کنج حرم                       چهارده روز اقامت کردم
از شب زلف شما برگشتم                    آمدم شهر قیامت کردم
آن کرامات شما را گفتم                        همه را عبد و غلامت کردم
قسمت این بود مشرف نشوم                از همین دور سلامت کردم
یوسف روی شما را دیدیم                      ذبح کردیم اگر سر ها را

 

* این شعر توسط حاج منصور در میلاد امام رضا (ع) خوانده شده است.