دیلمى در ارشاد القلوب از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روایت کند که رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: «در شب معراج خداى تعالى فرمود: «اى احمد، اگر بندهاى نماز اهل آسمان و زمین را بخواند و روزه اهل آسمان و زمین را بگیرد و چون ملائکه طعام نخورد و جامه عابدان را بپوشد پس از آن در قلب او ببینم ذرّهاى از حبّ دنیا یا سمعه آن یا ریاست آن یا اشتهار آن یا زینت آن، با من مجاورت نمىکند در منزلم و از قلب او محبّت خود را بیرون مىکنم و قلب او را تاریک مىکنم تا مرا فراموش کند و نمىچشانم به او شیرینى محبّت خود را.» پر واضح است که محبّت دنیا با محبّت خداى تعالى جمع نشود. و احادیث در این باب بیشتر از آن است که در این اوراق بگنجد.
آداب الصلوه؛ صفحه 50
نویسنده: امام خمینی (ره)
تا ماه مبارک رمضان ۲۲ روز بیشتر باقی نمانده؛ کمی بیشتر از ۳ هفته. چه فرصت کوتاهی باقی مانده است تا خود را آماده «ماه خداوند» کنیم. فرصت «رجب» گذشت و ۷ روز از فرصت «شعبان» هم سپری شد.
پیامبر (ص) فرمود که: «شما با کسانی محشور خواهید شد، که آنها را دوست دارید.» بیاییم با خدا و خودمان عهد ببندیم که خود را آماده کنیم تا اگر فرصتی برای زندگی پس از رمضان نداشتیم، با اهل بیت (ع) محشور شویم.
زندگی و علایق دنیای امروز ما به کجا که کشیده نشده است! زمانی بود که «قدرت» و «اموال» و «اولاد» مایه «حب دنیا» بود و اکنون چیزهای دم دست‌تر و سهل‌الوصول‌تر. از ابزارهایی مثل «تلفن همراه» گرفته تا اخیراً «گوگل‌پلاس»! البته منکر نیستم که برخی‌ها با استفاده درست از این ابزار، وظایف خود را بهتر انجام می‌دهند، اما خب توجه داشته باشیم که قدرت و اموال و اولاد هم اسبابی هستند که می‌شود از آنها استفاده درست کرد. اگر به این ابزارها دل ببندیم، یا به وسیله این ابزارها به عوامل دنیایی دیگری دلبستگی پیدا کنیم، شاید در آخرت با «فیس‌بوک و آدمهایش» محشور شویم و «گوگل‌پلاس»!
از خرابه می‌گذشتم منزلم آمد به یاد دست و پا گم کرده‌ای دیدم دلم آمد به یاد
یه حرفی از یه نفر شنیدم یاد دل خودم افتادم، با خودم فکر کردم دیدم امثال من همونقدری که اسباب‌کشی‌مون راحته و یه یخچال و دو تا فرش و یه خورده خرت و پرت دیگه است، همونقدر اسباب‌کشی دلمون سخته! خیلی‌ها دلشون مثل سطل آشغال می‌مونه، خیلی راحت هر روز یکی وارد میشه و روز بعد نفر بعدی! اما ما هر جا بریم و در خونه هر کی بریم، آخرش دلمون با یه نفره، آخرش به این فکر میکنیم که خدامون و اربابمون چی میخاد. ایشالله همیشه همینطوری بمونیم و بدونیم:
اگر تیغ عالم بجنبد ز جای نبُرد رگی تا نخواهد خدای
بدونیم که، خدا ارحم الراحمینه و هیشکی به اندازه خدا بنده‌هاش رو دوس نداره، خدا برا بنده‌هاش کافیه، مشکلات زندگی رو تحمل کنیم چون خدا میخاد به ازای هزینه مشکلات، بهمون هدیه بده.
یاد حرف یه بزرگی در شب قدر افتادم. می‌فرمود وقتی یه انگشتر از یه عالم می‌گیری یا یه یادگاری از یه نفر می‌گیری که برات عزیزه، بکُشنت هم اینو به کس دیگه‌ای نمیدی! چی میشه که خدا امشب این عصمت رو بهت میده اما فردا یه سری‌ها پول کم میارن می‌فروشنش! بعضی‌ها ده روز دیگه ، بعضی‌ها.... بعضی‌ها شب قدر میان اینجا مناجات، میگن من میخام دعا رو کنار خانمم باشم! این یعنی اینکه تو نمی‌تونی قطع تعلقات کنی! فقط اومدی اینجا دکور رو درست کنی و شب زنده داری کرده باشی، در صورتی که اصل اینه که رفع تعلقات بشه! اومدیم و خدای نکرده مُردی، اونوقت خانمت باید خودشو بکشه دیگه! اما اینطوری نیست! حضرت علی میره قبرستان، با گریه می‌فرماید: بلند شید که شوهراتون رفتن زن گرفتن، زناتون رفتن شوهر کردن، مال و اموالتون به آدمای دیگه رسیده! فقط یه تیکه کفن با خودتون بردید!
چقدر خوبه آدما هر چند وقت یه بار ذکر تلقین رو به خودشون بگن: اسمع افهم ...
بزرگترین دشمن آدما نفس خودشونه.
باید با این نفس جنگید، وگرنه اون ما رو میزنه زمین! ما باید یه چیز از سرنوشتمون بدونیم، شب قدر می‌نویسن که امسال کیا از گناه می‌گذرن...
