حروف کتاب خود

گمان می‌کنی که جرم کوچکی هستی،
حال آن که درون تو عالم بزرگی است؛
کتاب مبینی هستی که
با حروف آن پنهانی‌ها آشکار می‌شود!
داروی تو در خودت است و نمی‌دانی و ناآگاهی و درد تو از هم از خود است و نمی‌اندیشی.

 

امام علی علیه السلام

تربیت تفکرمحور یا تخیل‌محور

کسی که جایگاه خود را در عالم نشناسد، ملاک درستی برای خوبی‌ها و بدی‌های خویش نخواهد داشت. چرا وقتی به یک نفر حکم ریاست یک اداره را می‌دهند، از همان لحظه‌ای که حکم ریاست به دستش می‌رسد، در رفتار، گفتار و حتی پوشش خود دقت بیشتری می‌کند؟ زیر او به جایگاه مقام ریاست، در یک مجموعه اداری آگاه است. این فرد از امروز تعریف جدیدی برای خوبی یا زشتی در رفتارش پیدا می‌کند. برخی از شوخی‌هایی را که تا دیروز با همکاران خود انجام می‌داد، امروز برای خودش زشت می‌شمرد.

ما وقتی به جایگاه خودمان در عالم آشنا شویم، می‌توانیم درباره خوبی و بدی کارهایمان درست قضاوت کنیم. انسان‌های خیال‌پرداز درباره خودشان قضاوت درستی ندارند؛ از همین رو درباره زشتی و زیبایی کارهایشان هم نمی‌توانند قضاوت درستی داشته باشند. 

 

من دیگر ما، جلد پنجم، صفحه 206

نویسنده: محسن عباسی ولدی

کوچ، جست و خیز یا ...؟

پرنده اگر کوچ می‌کند دلیلی دارد. دلیلی از جنس غریزه. غریزه‌ای که هر چند نامش غریزه است اما برای آن پرنده حکم عقل را دارد؛ چون با کوچ است که غذای کافی برای ادامه حیات پیدا می‌شود و اگر کوچ نکند، زنده نمی‌ماند.

پرنده‌های کوچک روی درخت خانه‌مان اگر جست و خیز می‌کنند و آواز می‌خوانند دلیلی دارند. دلیلی از جنس غریزه. غریزه‌ای که هر چند نامش غریزه است اما برای آن پرنده حکم دل را دارد؛ چون با همان جست و خیز است که خوش می‌گذراند و آرام می‌شود.

روح ما هم پرنده است. پرنده‌ای که هم غریزه دارد، هم عقل دارد و هم دل. مهم آن است که آنقدر پرنده روحمان را بشناسیم که بدانیم کی باید کوچ کند، کی باید جست و خیز کند و کی... در کتابی خوانده‌ام که همه نورهای جلوه الهی قابل کدر شدن هستند جز عقل. با عقل خودمان را بشناسیم که هر چه آینه بزرگتری از خودمان داشته باشیم، انعکاس خورشید را بیشتر حس می‌کنیم.