وظیفه فرهنگی ملت
آیا در کشور، نهادی داریم که موظف باشد خطر‌های فرهنگی و خطر‌هایی که فرهنگ اسلام را یعنی باورها و ارزش‌های اسلامی را هدف قرار داده، شناسایی و راه مبارزه با آن را پیدا کند؟ آیا این کار، مسؤولی دارد؟ شاید بشود گفت کار شورای عالی انقلاب فرهنگی همین است. اما شما کارنامة شورای انقلاب فرهنگی از بدو تأسیس تا حالا را ببینید، چند قدم در این راه برداشته است؟ بنده چند سال در خدمت عزیزان در شورای انقلاب فرهنگی بودم. به شما صادقانه عرض بکنم، بنده سعی می‌کردم از اول وقت تا آخر وقت باشم، از 2 بعدازظهر می‌رفتم تا ساعت 9 شب، که گاهی رئیس جمهور وقت می‌گفت من تعجب می‌کنم تو چطور هفت ساعت می‌توانی روی این صندلی بنشینی! خودش رئیس شورای انقلاب فرهنگی بود. ما عضو کمیسیون اسلامی شدن دانشگاه بودیم، سال‌ها جلسات مکرر برگزار شد، بنده عضو ثابت آن بودم. یادم نمی‌آید حتی یک بار تخلف کرده باشم. اواخرش رسیدند به این‌که دانشگاه اسلامی چه باید باشد، باید فضای سبز و ساختمان کافی داشته باشد، باید حقوق اساتید تأمین شود، باید ورزشگاه و استخر داشته باشد! و... من گفتم آقای وزیر! یک کلمه اسلام هم در یک جایی از این بنویسید؛ آخر ما داریم درباره اسلامی شدن دانشگاه صحبت می‌کنیم! این نتیجه کاری بود که چندین سال در کمیسیون اسلامی شدن دانشگاه‌ها صورت گرفت، البته بعد از بحث از این‌که اسمش اسلامی شدن باشد یا اسلامی کردن!... حالا تازه همان‌هایی را که نوشتند، ببینید چقدر عمل شد! این وضع فرهنگی کشور ماست! با این وضع آیا صحیح است که ما برای مسائل جزئی بحث‌هایی بکنیم که حاصلی هم نداشته باشد و این مسائل مهم را به کلی به فراموشی بسپاریم؟! اگر دولت نمی‌تواند و قوای مربوط نمی‌توانند تلاش کنند و وظیفه‌شان را انجام دهند، آیا ما به‌عنوان ملت وظیفه‌ای نداریم؟!
وظیفه جنگ در هر کشوری اول متوجه ارتش می‌شود. ولی وقتی صدام حمله کرد، ارتش ما توانایی نداشت که جواب بدهد؛ اما آیا کس دیگری وظیفه نداشت؟ اگر نبودند بسیجیان و داوطلبانی که در جنگ شرکت می‌کردند، آیا جنگ به پیروزی می‌رسید؟ درست است که در مسأله فرهنگ مسؤول اصلی شورای انقلاب فرهنگی یا نهاد دیگری است، اما خب می‌بینید توانش را ندارند. حالا که آن‌ها توان ندارند، آیا از ما هم ساقط است و نباید هیچ کاری بکنیم؟ آیا جا ندارد که ما کمیسیونی برای بررسی مسائل فرهنگی کشور و راه کارهای عملی داشته باشیم؟ اگر دولت و مجلس اقدامی نکردند، خود ما به‌عنوان طلبه چه کاری می‌توانیم بکنیم؟ این تکلیف به هیچ وجه از شانه ما برداشته نمی‌شود و ما باید هر چه بیش‌تر و هر چه زودتر به این خطر توجه کنیم و در درجه اول با همکاری نهاد‌های مربوط و اگر نبود و نتوانستند و یا نخواستند، به اندازه توان خودمان در این راه قدم برداریم.
آیت الله مصباح یزدی؛ اجلاس مجلس خبرگان رهبری؛ 1389/6/23