چشم انداز امید

بارخدایا به بریدنم از غیر و پیوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص کردم، و با تمام وجود به تو رو آوردم، از آن که نیازمند به عطاى توست روى گرداندم، و درخواست خود را از طرف آن که از فضل تو بى‏نیاز نیست گرداندم، و دانستم که حاجت خواستن محتاج از محتاج دیگر از سبک‏رائى و گمراهى عقل اوست. خداوندا، چه بسیار مردم را دیده‏ام که از غیر تو عزت خواستند و خوار شدند، و از غیر تو ثروت طلبیدند و تهیدست گشتند، و در طلب بلندى و مقام برآمدند و پست شدند، پس انسان دوراندیش به‏دیدن امثال ایشان بر راه درست رود و پندگیرى او مایه توفیق او شود، و این انتخاب او را به راه صواب رهنمون گردد. پس اى مولاى من مرجع خواهش من تویى نه هیچ مسئول دیگر، و برآورنده نیازم تویى نه هیچ مطلوب‏الیه دیگر، پیش از آنکه کسى را بخوانم تو را مى‏خوانم و بس، احدى در چشم‏انداز امید من با تو شریک نیست، و هیچ کس در دعاى من با تو همراه نیست، و نداى من او و تو را با هم در برنمى‏گیرد. الهى، تنها توراست وحدانیت و یگانگى، و ملکه قدرت بی نیاز، و فضیلت حول و قوّت، و پایه والایى و رفعت، و ماسواى تو در تمام عمر خود نیازمند رحمت تو، و در کار خویش عاجز و مغلوب، و در امور خود ناتوان است، و حالاتى گوناگون، و صفات ناپایا دارد، پس تو بالاتر از آنى که همانند و ضدى براى تو باشد، و بزرگ‏تر از آن که همسان و همتا داشته باشى، پس پاک و منزّهى، معبودى جز تو نیست.

 

نیایش ۲۸ صحیفه سجادیه