فرهنگ مظلوم
دیروز اولین بخش مناظره‌های انتخاباتی سال 96 با موضوع اجتماعی فرهنگی برگزار شد. فارغ از اینکه کدام کاندیدا پیروز شد یا کدام کاندیدا شکست خورد، کسی توجهی نکرد که «فرهنگ» چه شد؟ اصلا مباحث فرهنگی کجا مطرح شد؟ بیشتر مناظره به بحث عدالت اجتماعی آن هم از نوع اقتصادی‌اش و دعواهای سیاسی گذشت اما هیچ‌کسی نگفت چه برنامه فرهنگی برای کشور دارد؛ چه در حوزه فرهنگ عمومی و چه محصولات فرهنگی و ...
انقلاب اسلامی مردم ایران یک انقلاب فرهنگی بود. رهبری انقلاب چه در زمان امام خمینی (ره) و چه در زمان حاضر بارها فرهنگ را به عنوان زیربنا و روح حاکم بر همه برنامه‌ها تصریح کرده‌اند اما گویا فرهنگ رأی‌آور نیست و همه به دنبال رأی هستند!
درست است که شاید اولویت فوری حل مسائل، مسئله اقتصاد باشد اما حتما برای آن هم وقت مناظره هست و فرهنگ نیز اولویتی «ضروری» است.
قصه آنجا غصه‌‌انگیز می‌شود که دو نفر از 6 نفر کاندیدا روحانی هستند و طبیعتا باید بر امور فرهنگی مسلط باشند و کاندیدایی دیگر سابقه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد و باز هم فرهنگ مظلوم واقع می‌شود.
ددر مناظره دیروز هاشمی طبا و میرسلیم چون خیلی دنبال جمع‌کردن رای نبودند از بقیه اصولی‌تر صحبت می‌کردند و بیشتر از بقیه روی موضوعات پایه‌ای مثل اهمیت بحران آب و کشاورزی، حاشیه‌نشینی، و محدودیت‌های و قیود دخالت دولت در اقتصاد و زندگی مردم و الخ متمرکز شدند.
واقعیت تلخی است که «دیده شدن» در مناظره و رفتن به سمت پیروزی تا حد خوبی مستلزم پریدن از این نوع موضوعات حیاتی (ولی بلندمدت و خسته‌کننده برای مخاطب) و جنگیدن به شیوه رینگ بوکس حول موضوعات روزمره‌تر است.