امروز یکی از دوستان لینکی از آپارات برایم فرستاد و نوشت: وقتی مردم اینطور برای سلفی گرفتن با فلان بازیگر، التماسش می‌کنند، نماینده‌‌های آنان نیز باید برای سلفی گرفتن با موگرینی دست و پا بشکنند. آن ویدئو باعث شد روی ویدئوی دیگری کلیک کنم که جشن تولد آن بازیگر در کافه بازیگر دیگری بود و به قول خودشان «فن‌پیج‌دار»های آن بازیگر هم دعوت بودند. از دختر 12 ساله تا پیرمردی که به آن جشن تولد دعوت شده بود و ...
به حال خودم افسوس خوردم که چقدر از اوضاع فرهنگی کشور بی اطلاعم و در طبقه متوسط شهری و بخصوص در بین متولدین دهه هفتاد و هشتاد چه فضاهایی که شکل نگرفته است!
اما در این میان یک ویدئو مرا امیدوار کرد. ویدئوی یک خانم که با استفاده از رسانه‌های اجتماعی از کودکان بی‌سرپرست و مردم مستضعف حمایت می‌کند. حمایتی که از پول شخصی خودش نیست و به وسیله مردم تأمین می‌شود. تا به امروز 159 هزار نفر صفحه این خانم در اینستاگرام را دنبال می‌کنند و در کارهای خیر او شریک می‌شوند. او که همه چیز را از وقتی شروع شده می‌داند که خواب امام خمینی (ره) را می‌بیند و صبح آن روز به حرم امام و قبور شهدا می‌رود و کم کم به وسیله یک اتفاق ساده به کار خیر روی می‌آورد. فعالیتی که خودش هدف آن را فرهنگ‌سازی می‌داند.
یکی از وظایف نمایندگی حتما سر زدن به مردم حوزه انتخابیه خودشان است که اگر درست انجام شود موجب برکات فراوانی خواهد شد. به نظر می‌رسد این خانم و امثال او باید وظیفه نمایندگانی را به دوش بکشند که جز تظاهر در مقابل رسانه‌ها و دعوای سیاسی و فشار دادن دکمه رأی در صورت حضور در مجلس، کار دیگری انجام نمی‌دهند.
باشد که فعالیت‌های خودجوش فرهنگی توسط مردم، مردم را از شر دستگاه فرهنگی تعطیل‌مان نجات دهد.
* این یادداشت به عنوان سرمقاله شماره 21 هفته نامه سرخط منتشر شده است.
با نزدیک شدن روزهای رأی اعتماد به کابینه دولت جدید، احتمالا روزهای پرهیاهویی را شاهد خواهیم بود، زیرا نوع چینش کابینه توسط رئیس جمهور محترم، به اندازه کافی سؤال برانگیز هست. بالا بودن میانگین سنی کابینه، استفاده نکردن از جوانان به طور مطلق و حضور افراد نزدیک به فتنه وجوه بارز ضعف‌های این کابینه است. هر چند رئیس جمهور کشور حق دارد که وزرای خود را در چارچوب قانون به تشخیص خود و خارج از فشارهای سیاسی – رسانه‌ای انتخاب نماید، اما از سویی مجلس هم حق دارد که رأی خود در اعتماد به این افراد را صادر نماید. به همین دلیل و با توجه به شناختی که از برخی نمایندگان مجلس داریم، احتمالا شاهد بحثی داغ میان موافقین و مخالفین کابینه خواهیم بود.
سخن نگارنده این است که میان این هیاهوی سیاسی، نباید ملاک انتخاب «وزیر صالح» که رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر به آن اشاره کردند، فراموش شود. ملاک انتخاب وزیر صالح فقط مواضع سیاسی او نیست، هر چند که این مواضع هم بسیار مهم است.
باید دقت داشته باشیم که وزیر صالح باید شأن وزارت داشته باشد. دینداری، دانش، تخصص در زمینه مدنظر، سابقه اجرایی، تعهد، شوق خدمت به مردم و پایبندی به قانون اساسی جمهوری اسلامی از ویژگی‌های ضروری برای این پست است. پرکاری، ساده زیستی، عدم تمایل به زخارف دنیوی و روحیه اشرافی، ترجیح منافع ملی و مردمی بر منافع گروهی و شخصی، استکبارستیزی و شجاعت در برابر دشمن نیز از ویژگی‌های بعدی برای تصدی این سمت است.
موضع افراد در قبال فتنه سال 88 یک ملاک مهم برای ارزیابی شخصیت‌های سیاسی است. رهبر معظم انقلاب نه تنها گردانندگان و حامیان فتنه، بلکه ساکتین فتنه را در بحبوحه آشوب‌ها علیه مردم «رفوزه» خواندند و گفتند در این مورد «تجدیدی» وجود ندارد. ایشان در 29 تیر 88 فرمودند: «این حرکت در مسیر خلاف ملت است. همهى ما خیلى باید مراقب باشیم؛ خیلى باید مراقب باشیم: مراقب حرف زدن، مراقب موضعگیرى کردن، مراقب گفتنها، مراقب نگفتنها. یک چیزهائى را باید گفت؛ اگر نگفتیم، به آن وظیفه عمل نکردهایم. یک چیزهائى را باید بر زبان نیاورد، باید نگفت؛ اگر گفتیم، برخلاف وظیفه عمل کردهایم. نخبگان سر جلسهى امتحانند؛ امتحان عظیمى است. در این امتحان، مردود شدن، رفوزه شدن، فقط این نیست که ما یک سال عقب بیفتیم؛ سقوط است.» در چند روز گذشته، رسانه‌ها به این امر به صورت پررنگ پرداختند که امر مبارکی است اما نگرانی آنجاست که فقط همین یک مورد ملاک تصمیم‌گیری شود، زیرا در این صورت ممکن است در صورت تأیید یا رد یک فرد برای وزارت، شائبه سیاسی بر آن وارد شود و افکار عمومی برداشت مناسبی از آن نداشته باشد و کشور دچار فاز جدیدی از تنش سیاسی شود. پرداختن به همه معیارها در این راه کمک شایانی به آرامش روانی مردم می‌نماید، بنابراین بر نمایندگان مردم لازم است که در این راه بیشترین کوشش را به کار گیرند.