پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

امروز یکی از دوستان لینکی از آپارات برایم فرستاد و نوشت: وقتی مردم اینطور برای سلفی گرفتن با فلان بازیگر، التماسش می‌کنند، نماینده‌‌های آنان نیز باید برای سلفی گرفتن با موگرینی دست و پا بشکنند. آن ویدئو باعث شد روی ویدئوی دیگری کلیک کنم که جشن تولد آن بازیگر در کافه بازیگر دیگری بود و به قول خودشان «فن‌پیج‌دار»های آن بازیگر هم دعوت بودند. از دختر 12 ساله تا پیرمردی که به آن جشن تولد دعوت شده بود و ...

به حال خودم افسوس خوردم که چقدر از اوضاع فرهنگی کشور بی اطلاعم و در طبقه متوسط شهری و بخصوص در بین متولدین دهه هفتاد و هشتاد چه فضاهایی که شکل نگرفته است!

اما در این میان یک ویدئو مرا امیدوار کرد. ویدئوی یک خانم که با استفاده از رسانه‌های اجتماعی از کودکان بی‌سرپرست و مردم مستضعف حمایت می‌کند. حمایتی که از پول شخصی خودش نیست و به وسیله مردم تأمین می‌شود. تا به امروز 159 هزار نفر صفحه این خانم در اینستاگرام را دنبال می‌کنند و در کارهای خیر او شریک می‌شوند. او که همه چیز را از وقتی شروع شده می‌داند که خواب امام خمینی (ره) را می‌بیند و صبح آن روز به حرم امام و قبور شهدا می‌رود و کم کم به وسیله یک اتفاق ساده به کار خیر روی می‌آورد. فعالیتی که خودش هدف آن را فرهنگ‌سازی می‌داند.

یکی از وظایف نمایندگی حتما سر زدن به مردم حوزه انتخابیه خودشان است که اگر درست انجام شود موجب برکات فراوانی خواهد شد. به نظر می‌رسد این خانم و امثال او باید وظیفه نمایندگانی را به دوش بکشند که جز تظاهر در مقابل رسانه‌ها و دعوای سیاسی و فشار دادن دکمه رأی در صورت حضور در مجلس، کار دیگری انجام نمی‌دهند.

باشد که فعالیت‌های خودجوش فرهنگی توسط مردم، مردم را از شر دستگاه فرهنگی تعطیل‌مان نجات دهد.