سیستم آموزشی فنلاند برای سال‌های متوالی به عنوان بهترین سیستم آموزشی دنیا شناخته شده است. اما سوال این است که چرا فنلاند؟ دکتر تونی واگنر، پژوهشگر دانشگاه هاروارد، در جستجوی پاسخ این سوال عازم فنلاند می‌شود و نتایج جستجویش در این فیلم مستند به نمایش درآمده است و در سال ۲۰۱۱ منتشر شده است. برخی از مهم‌ترین گزاره‌ها در این مستند: - مهمتر از آموختن [برای معلمان]، یاد گرفتن توانایی #تفکر و تحقیق دانشگاهی است و اینکه رویکرد بازخورد گرفتن و پرسمان کردن به عنوان یک معلم را داشته باشید. - یک چالش برای ما به عنوان معلم این است که «کم به معنی زیاد است»: کمتر موضوعی مطرح کردن و بیشتر عمیق شدن در مطلب. - در فنلاند ۴۵ درصد بعد از کلاس نهم، مستقیما به فنی و حرفهای می‌روند زیرا همه مشاغل در فنلاند محترم هستند. - در آمریکا، فناوری بیشتر برای معلم استفاده می‌شود: تخته فناورانه، پاورپوینت و ... ولی در فنلاند تکنولوژی در اختیار دانش آموزان و در راستای یادگیری آنان است مانند ساخت مدار و ... در عمل. - دانش آموزان فنلاندی پذیرفته‌اند که در کلاس سطح بالایی از مسئولیت، انفرادی است؛ در نتیجه معلمان برای وقت‌گذاری فردی برای کسانی که نیاز دارند، در دسترس هستند. - آموزش در فنلاند کمتر با استفاده از روش آزمون است. کمتر آزمون دادن باعث می‌شود دانش آموزان بیشتر به توسعه مهارت‌های یادگیری‌شان بپردازند. - از ۱۹۹۶، نوآوری و کارآفرینی به عنوان بخشی از همه دروس در مدارس قرار گرفت. فنلاند هم‌اکنون جزو ۵ کشور اول در زمینه نوآوری و کارآفرینی است. سازمان ملل متحدد فنلاند را رتبه ۱ دستاوردهای فناورانه قرار داده است و آمریکا کشور دوم است! - از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ طراحی نظام جدید آموزشی فنلاند آغاز شد که به آن مدارس فراگیر می‌گویند. در این نظام، همه از آموزش و برنامه یکسان بهره می‌برند و هیچکسی با توانایی کم یا زیاد، در مدارس خاص قرار نمی‌گیرند و به هیچ کسی در هیچ رده‌ای نمی‌گویند تو ضعیف هستی! به عنوان والدین، می‌دانید فرزندانتان هر جای از کشور باشید، از یک برنامه آموزشی استفاده می‌کند. تحصیل برابر، یکسان و مجانی است؛ حتی غذا و تنقلات.
باراکا مستندی بدون گفتار است که در سال 1992 منتشر شده و از موضوعات گوناگونی همچون رخدادهای طبیعی، زندگی، کارهای انسانی و پدیده‌های تکنولوژیک در ۲۴ کشور جهان سخن رانده شده‌است. در ساخت این مستند، از ۱۵۲ مکان در ۲۴ کشور جهان فیلمبرداری شده است: ایران، آرژانتین، استرالیا، برزیل، کامبوج، چین، اکوادور، مصر، فرانسه، هند، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، اسراییل، کنیا، کویت، نپال، لهستان، عربستان سعودی، تانزانیا، تایلند، ترکیه، ایالات متحده آمریکا، واتیکان. از ایران مسجد امام، تخت جمشید و شاهچراغ را مشاهده می‌کنید. این مستند که از پرهزینه‌ترین مستندهای تاریخ است، شما را به تأمل وامی‌دارد. نسبت فرهنگ، جامعه و دین چیست؟ جغرافیا چقدر روی آن اثر دارد؟ آیا زمان به تنهایی باعث پیشرفت می‌شود؟ رشد فناوری باعث آسودگی می‌شود یا نه؟ استفاده ابزاری از انسانها با رشد فناوری یا حتی با رشد فرهنگی تمام می‌شود؟ و هزاران سوال دیگر که برایتان پیش خواهد آمد.
در جهانی که تنها یک درصد از جمعیت، تملک ۴۰ درصد از منابع را در اختیار دارند؛ دنیایی که در آن هر روز ۴۳ هزار #کودک به‌خاطر #فقر و #بیماری‌های قابل علاج می‌میرند؛ و ۵۰ درصد #جمعیت آن با درآمد روزانه ۲ دلار زندگی می‌گذرانند؛ یک چیز روشن است: اینکه یک جای کار واقعا می‌لنگد.
این #مستند محصول کشور #آمریکا و ساخته پیتر جوزف است که قسمت اول از سه گانه‌ای به همین نام است و قسمت اول آن دو ساعت و دو دقیقه است. در این مستند سعی شده است این نگاه به #مخاطب القا شود که گروه معدودی در جهان هستند که از #احساسات مذهبی، نژادی، ملی و امثالهم استفاده می‌کنند تا همواره #قدرت و #ثروت خود را تقویت کنند. از #خورشیدپرستی و #بت پرستی تا #یهود و #مسیحیت تحریف شده ساخته و پرداخته این گروه معدود است و جنگ‌های جهانی و یازده سپتامبر و امثالهم را طراحی شده همین گروه می‌داند و برای آن سعی می‌کند ادله و مدرک کافی ارائه کند. این مستند از بهترین مستندهای دهه‌های اخیر است که رنک بالای هشت از ده هم توسط مخاطبان به دست آورده است.
تماشای این مستند را نه با این نگاه که همه حرفهای آن را قبول کنیم بلکه با این نگاه که به حرف‌هایی از این جنس فکر کنیم ، پیشنهاد می‌کنم.
مستند مصاف به کارگردانی علی عبدالوهاب در سال ۱۳۹۲ تولید شده است. این مستند سعی کرده است به عملکرد جریان چپ از فوت امام تا حادثه کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ بپردازد. شکل‌گیری توسعه اقتصادی در دولت هاشمی رفسنجانی، دور شدن جریان چپ از قدرت و شکل‌گیری محافل و حلقه‌های گوناگون این جریان، انتخاب محمد خاتمی به ریاست جمهوری، گزینش توسعه سیاسی به جای توسعه اقتصادی، پررنگ شدن نقش مطبوعات تا حادثه کوی دانشگاه از جمله مباحث پرداخته شده در این مستند است.
مصاحبه‌هایی با کاظم انبارلویی، رضا سراج، محمدحسین صفارهرندی، صادق زیباکلام، سیدمحمدعلی ابطحی، حسین یکتا، سیدمرتضی نبوی، مهدی فضائلی در این مستند انجام شده است. به نظر می‌رسد با توجه به اینکه قصد تبیین در مورد نبرد اندیشه‌ای در این مستند وجود داشته، اگر به جای افراد رسانه‌ای و سیاسی، از اندیشمندان مصاحبه انجام می‌شد مستند خیلی بهتری ساخته می‌شد و برای علاقه‌مندان به اتفاقات آن دهه جذاب‌تر بود.
با این حال این مستند برای افرادی که از جریانات دهه هفتاد مانند حلقه کیان اطلاعی ندارند و تمایل دارند اطلاعاتی داشته باشند، شروع خوبی محسوب می‌شود.