* این یادداشت برای پایگاه خبری تحلیلی ندای انقلاب نوشته شده است.
یکی از کلیدواژگان مهم رهبر معظم انقلاب که همواره از آن به عنوان مهمترین پایه موفقیت جمهوری اسلامی یاد کرده‌اند، «وحدت» است؛ کلیدواژه‌ای که به شدت مورد توجه حضرت امام خمینی هم قرار داشت. در این یادداشت قصد داریم کمی بیشتر راجع به وحدت مسئولین از منظر رهبر معظم انقلاب بپردازیم، بدانیم وحدت مسئولین حول چه محوری باید صورت بگیرد، چه کاربردهایی دارد، چه نتایجی را ثمر می‌دهد و نگاه مردم به اختلاف مسئولین چگونه است.
اهمیت وحدت
وحدت را باید حفظ کرد. من خواهش مى‌کنم به مسأله‌ى حفظ وحدت و اتحاد و همدلى اهمیت دهند؛ این یکى از اصول است. البته مخاطب این کار، ملت نیست - ملت متحد است و اختلافى ندارد - مخاطب این کار، نخبگان و سیاسیون از جناحهاى مختلف هستند. به بهانه‌هاى مختلف و با اختلافهاى کوچک، در مقابل هم قرار نگیرند و با توجیه‌هاى غلط، علیه هم جنجال راه نیندازند. [1]
امروز سنگر اصلى در سطح عالم، جمهورى اسلامى است. این سنگر را باید محکم نگه دارید. با چه چیز؟ با اتحاد و اتفاق؛ با همدلى میان آحاد مردم و میان مردم و مسؤولین کشور؛ با همدلى میان مردم و دولت، میان مردم و مجلس، میان دولت و مجلس، میان کارگزاران کشور و میان آحاد مردم. گروههاى مختلف، جناحهاى مختلف، سیاست‌ها و جهت‌گیری‌هاى مختلف، در مقابله با دشمن، باید با هم باشند و کارى نکنند که دشمن سوء استفاده کند. [2]
وحدت مسئولین یعنی چه؟
تا امروز آنچه به دست آورده‌اید، به برکت اتحاد و اتفاق به دست آورده‌اید. اتحاد و اتفاق معنایش این نیست که همه داراى یک سلیقه و یک مذاق باشند؛ اتحاد و اتفاق این است که سلیقه‌هاى گوناگون در کنار هم بنشینند، دست در دست هم بدهند، منافع ملى را بر اهواء شخصى مقدم بدارند، خودخواهى‌ها را وارد عرصه‌هاى گوناگون سیاسى و اجتماعى و تعاملات گوناگون نکنند. [3]
اتحاد حقیقى. آقایان همه دم از اتحاد و وحدت میزنند و میزنیم؛ همه‌مان میگوئیم وحدت، اما وحدت را باید در عمل تحقق ببخشیم. وحدت این است که مشترکاتمان را که بیشتر از موجبات مفرّق هست، تقویت کنیم و اینها را جلو چشم نگه داریم. اینجور نباشد که دلخورى از یک نفر آدم، ما را وادار کند عملى بکنیم، حرفى بزنیم، اقدامى بکنیم که برخلاف مصالح کشور باشد؛ که گاهى انسان مشاهده میکند! از یک نفر به خاطر یک کارى، به خاطر شخصش، به خاطر یک اظهارى، یک دلخورى‌اى پیدا میکنیم، بعد این دلخورى سایه مى‌افکند بر همه‌ى رفتار ما؛ این درست نیست. باید مشترکات را نگاه کرد، نقاط اصلى را باید پیدا کرد. بعضى از این مسائلى که ماها مطرح میکنیم و رویش تکیه میکنیم، حقاً و انصافاً مسائل اصلى نیستند، اینها مسائل اصولى نیستند. مسائل اصولى‌ترى وجود دارد که بر آنها باید تکیه کرد. [4]
مسئولین با نظرات مختلف، حول اسلام وحدت کنند
امروز بحمدالله در سطح مسؤولان اتحاد کلمه و همدلى عمیق و صمیمانه وجود دارد؛ این خیلى مغتنم است، که سعى مى‌کنند این را به هم بزنند؛ ولى بحمدالله نمى‌توانند؛ نتوانسته‌اند و نخواهند توانست. آحاد مردم و گروه‌ها و گرایش‌هاى مختلف به خاطر اختلافات جزیى، صدایشان را روى هم بلند نکنند. البته اختلافات هست؛ داخل یک خانه هم ممکن است اختلافاتى وجود داشته باشد، اما همه اهل خانه‌اند؛ همه از این خانه دفاع مى‌کنند؛ همه منافع آن را بر هر چیز دیگرى ترجیح مى‌دهند. کسانى که بخصوص تریبون دارند؛ فرصت حرف زدن دارند، نگذارند که دشمن از صداى بلند آنها با یکدیگر، امیدوار بشود به اینکه مى‌تواند علیه این ملت توطئه کند. وقتى اختلاف هست، آنها امیدوار مى‌شوند؛ آنها احساس مى‌کنند که حالا وقت فشار وارد آوردن است. اگر مى‌خواهند فشارهاى دشمن قطع شود، باید اینجا انسجام و وحدت را مثل یک صف مستحکم و بنیان مرصوص، حفظ کنند. [5]
[آنچه] لازم مى‌دانم در مورد مسؤولان کشور تأکید کنم، در درجه‌ى اول، انسجام و اتحاد کلمه است. مسؤولان کشور باید متحد باشند و حرفشان یکى باشد.
یکى از توطئه‌هاى دشمن در چند سال اخیر این بوده است که بتواند آدمهاى نامعتقد به آرمان اسلامى را در صفوف مسؤولان بالاى کشور نفوذ دهد؛ براى اینکه انسجام مدیران ارشد کشور به هم بخورد. این خطر بزرگى است. البته مدیران کشور هم مثل بقیه‌ى مردم در هر مسأله‌اى آراء و عقایدى دارند و عقاید آنها براى خودشان محترم است؛ ولى دو نکته وجود دارد: یکى اینکه اگر کسى در نظام جمهورى اسلامى در مسؤولیتى مشغول کار است، ولى آرمانهاى نظام جمهورى اسلامى را آن‌گونه که امام بزرگوار ترسیم کرده است و در قانون اساسى تجسم پیدا کرده، در دلش قبول ندارد، اشغال آن پست براى او حرام شرعى است.
آن‌جایى که صحبت از مسائل اساسى نظام اسلامى است، آن‌جایى که وحدت دین و سیاست مطرح است، آن‌جایى که اصول قانون اساسى مورد نظر است، آن‌جایى که الزام به تبعیت از دین و شریعت مطرح است، اگر یک مسؤول عقیده‌اى غیر از این دارد، مى‌تواند شهروند جمهورى اسلامى باشد - مانعى ندارد - اما نمى‌تواند مسؤول باشد؛ بخصوص در مسؤولیت‌هاى بالا.
مدیران ارشد، نمایندگان مجلس و مسؤولان عالى‌مقام قوه‌ى قضایى، درعین‌حال که مسؤولیت مهمى در نظام جمهورى اسلامى دارند، نمى‌توانند به آرمانهاى نظام جمهورى اسلامى و اصول قانون اساسى اعتقادى نداشته باشند؛ چون اعتقاد انسان در عمل و گفتار او اثر مى‌گذارد. [6]
بدترین عادتها در یک کشور همین است که دستگاههاى مختلف کشور، یکدیگر را متهم کنند. این معنى ندارد؛ این اصلا انسجام و اتحاد دستگاههاى اداره‌کننده‌ى کشور را مختل مى‌کند. یک مجموعه وقتى کامل است و وقتى مى‌تواند کار کند که دستگاه‌هایش یکدیگر را تکمیل و به هم کمک کنند. نه اینکه فلان دستگاه همه‌اش به فکر این باشد که بهمان دستگاه را از حیز اعتبار بیندازد؛ بهمان دستگاه هم همه‌اش به فکر این باشد که فلان دستگاه را نابود و بدنام کند. اینکه نمى‌شود. کسى که مجرم است، مجرم است؛ البته به قدر جرم خود مجرم است نه بیشتر. جرمها یک اندازه نیستند. این‌طور نیست که وقتى کسى جرمى انجام داد، یک سیئه همه‌ى حسنات را از بین ببرد؛ نه، آن هم نیست؛ اما جرم باید جرم محسوب شود. آن رفتار و عملى که طبق قانون و طبق قاعده و روش صحیح، تشخیص داده شده که جرم است و صاحبش مجرم است، دیگر نباید مورد تشویق و تقدیر و احسنت و آفرین چهار نفر آدم بى‌توجه قرار گیرد. همین بى‌توجهى‌هاست که به آینده‌ى کشور لطمه مى‌زند. کسى این کارها را بکند، بعد بگوید من به عزت ملى هم عقیده دارم؛ به سعادت ملت هم عقیده دارم؛ آینده‌ى ملت را هم مى‌خواهم! اینها با هم نمى‌سازد. [7]
مجلس شوراى اسلامى، مظهر وحدت ملى و یکپارچگى و اتفاق همه‌ى گروه‌ها و قومیت‌ها و سلائق و عقاید است... هر حرکت و گفتار و نطقى در مجلس که به دودستگى و اختلاف یا تشویش اذهان مردم بینجامد، کارى بر خلاف طبیعت و جهت مجلس شوراى اسلامى است. بلندگوى مجلس نباید وسیله‌یى براى پراکندن سخنان زهرآگین و خاموش کردن فروغ امید در دلهاى مردم و بدبین کردن آنان به دولت یا مجلس یا دیگر مسؤولان بخشهاى گوناگون کشور باشد.
جناحهاى گوناگون سیاسى باید در عین دوگانگى‌هایى که در فهم مسائل گوناگون دارند سعى خود را بر پیشرفت کشور در زیر پرچم پرعزت احکام اسلامى متمرکز کنند. جبهه‌گیرى‌هاى ناسالم و نسبتهایى که به معناى وجود چند دستگى در مراکز عالى نظام است، مناسب مجلسى که مى‌باید مظهر وحدت ملى باشد نیست. در جمهورى اسلامى همه‌ى کانونهاى اصلى اندیشه و سیاست و تدبیر موظف‌اند، برگرد محورى واحد، جهت واحدى را دنبال کنند که متوجه به هدف والاى بناى ایران اسلامى آباد و مقتدر و سربلند است و بحمدالله هیچکس از مسؤولان نظام جمهورى اسلامى، از این وظیفه‌ى بزرگ رویگردان نیست. [8]
یکى از چیزهائى که خیلى مهم است - چون حالا تقریباً همه‌ى مسئولین قوا، از هر سه قوه اینجا تشریف دارید - یکپارچگى در حرکت است؛ ولو یکپارچگى در فکر و نظر و سلیقه نباشد، که نه ممکن است، نه آنقدر هم مطلوب است. اختلاف سلائق و اختلاف نظرات به مباحثه مى‌انجامد، و مباحثه به کشف عرصه‌هاى جدید منتهى میشود. بنابراین ما هیچ توصیه نمیکنیم که حتماً همه در همه‌ى مسائل یکسان فکر کنند؛ نه، اصلاً ممکن هم نیست و امکان ندارد. اختلاف در نظر و در سلیقه و در فکر و در فهم، خودش از اول خلقت بشر وسیله‌اى شده است براى پیشرفت انسان. اما با وجود آن اختلافاتى که وجود دارد، هماهنگى در حرکت لازم است. اگر کاروانى باشد، افراد کاروان بین خودشان اختلافاتى داشته باشند، بحثى داشته باشند، دعوائى داشته باشند، مباحثه‌ى علمى داشته باشند، مباحثه‌ى سیاسى داشته باشند، مباحثه‌ى در مسائل گوناگون و روزمره داشته باشند، با هم هم بحث کنند - این ایرادى ندارد - به نتیجه رسیدند، چه بهتر؛ به نتیجه هم نرسیدند، نرسیدند؛ ایرادى ندارد؛ اما این حرکتى که دارد انجام میگیرد، متوقف نشود. اینجور نباشد که این مباحثه موجب بشود که وسیله‌ى راهوارى که زیر پایشان است، این را از کار بیندازند، مشغول مباحثه شوند؛ یا احیاناً بگویند حالا که در این مسئله‌ى علمى به نتیجه‌ى واحدى نرسیدیم، پس تو از آن راه برو، من از این راه؛ نه آقا، داریم میرویم؛ هدف مشخص است. سه قوه باید اینجورى حرکت کنند. دوستان عزیز! برادران و خواهران عزیز که در سه قوه تشریف دارید! مراقب باشید وحدت حرکت، یکپارچگى در حرکت و در تصمیمهاى بزرگ، حفظ شود؛ اختلافات به اختلافات در کار اساسى نینجامد. [9]
نتیجه وحدت یا عدم وحدت چیست؟
ما یک ملت متحدیم؛ اسلام ما را متحد کرد؛ انقلاب ما را بیدار کرد؛ دلهاى ما را به هم نزدیک کرد؛ انگیزههاى ما را در هم تنیده کرد؛ به هم پیوند زد؛ شدیم یک مشت محکم و مقتدر در مقابل دشمنان نظام اسلامى و دشمنان اسلام و مسلمین و دشمنان ایران. دشمنان منتظرند این اتحاد کلمه را به هم بزنند؛ بین مردم ایجاد نفاق کنند؛ ایجاد اختلاف کنند؛ برادران را در مقابل هم قرار بدهند؛ باید ملت ایران هوشیار باشد. [10]
شرط مهم موفقیتهای آینده، وحدت کلمه و تلاش پرحوصله و اعتماد به وعده ی الهی است و در این صورت تحقق آرمانهای نظام اسلامی قطعی است، انشاءالله. [11]
این کشور با اتحاد مسئولین، با همدلى مسئولین، با همدلى ملت با مسئولین، با اتحاد عظیم ملت ایران پیش خواهد رفت. همه‌ى تلاش امام بزرگوار ما در طول آن ده سال زندگى بابرکت خود در رأس جمهورى اسلامى، بر همین تأکید و بر همین نکته بود؛ اتحاد مردم، همدلى مردم. امروز هم همان است؛ باید کارى کنیم و ملت ایران کارى بکنند که مسئولین کشور با هم همدل باشند، همراه باشند، اختلاف و شقاق و درگیرى و مچ‌گیرى و دست به یقه شدن و ایراد بنى‌اسرائیلى از یکدیگر گرفتن، این چیزها نباشد. [12]
هر گونه بروز اختلافى، دشمن را تشویق به حمله مى‌کند. کسانى هستند که مى‌گویند: دشمن را تشویق به حمله نکنید، بنده هم موافقم؛ دشمن را نباید تشویق به حمله کرد؛ اما مى‌دانید چه چیزى دشمن را تشویق به حمله مى‌کند؟ مهمترین مشوق دشمن به حمله این است که احساس کند در بین مسؤولان کشور اختلاف وجود دارد؛ در بین سیاستمداران و زبدگان سیاسى اختلاف وجود دارد. این اتحاد و وحدتى که بنده و همه‌ى مسؤولان این همه روى آن تأکید مى‌کنیم، این اتحاد و اتفاق نظر در مسائل گوناگون سیاسى نیست. ممکن است در زمینه‌هاى اقتصادى و سیاسى بین مسؤولان اختلاف‌نظر باشد؛ اما در مورد لزوم مقاومت و ایستادگى ملت ایران در مقابل زورگویى و قلدرى دشمن، اتفاق نظر است. همه بایستى بر این موضع اتفاق نظر داشته باشند که دارند؛ باید این را ابراز هم بکنند؛ باید این اتفاق نظر و وحدت نظر را صریحا بگویند. هر چیزى که این اتحاد را به هم بزند و نشان‌دهنده‌ى اختلاف باشد، دشمن را تشویق خواهد کرد. [13]
علاج دردهاى این کشور این است که قواى سه‌گانه با وحدت کلمه و با همکارى با یکدیگر، برنامه‌هاى منظّم و مرتّبى را که براى رسیدن به هدفهاى این نظام و آسایش مردم مورد نظر است، تعقیب کنند. امروز این وظیفه است.
قواى سه‌گانه نباید یکدیگر را تضعیف کنند. مطبوعات و رسانه‌ها نباید قواى سه‌گانه‌ى کشور را - که ارکان کشور و پایه‌هاى این نظامند - تضعیف کنند.
مطبوعات و رسانه‌ها هم مراقبت کنند؛ اگر به گوشه‌اى از یک قوّه اعتراضى هست، این را نباید مجوّز قرار دهند و همه‌ى آن قوّه را تضعیف کنند. اگر فرضاً اعتراضى به یکى دو نماینده وجود داشته باشد، نباید مجلس را تضعیف کرد. اگر اعتراضى به یک حکم قضایى وجود داشته باشد، نباید قوّه‌ى قضایّیه را تضعیف کرد. اگر اعتراضى به بخشى از دولت وجود داشته باشد، نباید دولت را تضعیف کرد. تضعیف این پایه‌ها، تضعیف انقلاب و نظام و به تأخیر انداختن اهداف والاى این نظام است. این را همه متوجّه باشند.
گویندگان، نویسندگان و کسانى که افکار عمومى به آنها متوجّه است، بدانند که چه مى‌کنند و چه مى‌گویند. وظیفه سنگین است. در این زمینه‌ها اگر کسى خداى نکرده خلافى مرتکب شود، خداى متعال از این خلاف نخواهد گذشت. توبه‌ى این‌گونه خلافها آسان نیست؛ چون مسائل شخصى نیست.
ما در طول این بیست‌ودو، سه سال همیشه به برکت اتّحاد کلمه توانسته‌ایم بزرگترین موانع را از سر راه خود برداریم. امروز هم مى‌توانیم به برکت اتّحاد کلمه میان مردم و مسؤولان، بزرگترین موانع را از مقابل راهِ حرکت این ملت برداریم. [14]
اگر امنیت و یا وحدت نباشد، اختلافات و جنجال باشد، دائماً تشنّج سیاسى باشد، اوّل کسى که ضربه مى‌خورد، دولت است؛ چون نمى‌تواند وظایف خود را انجام دهد. وقتى دولت وظایف خود را انجام نداد، وضع مردم، وضع طبقات مستضعف، وضع جوانان، وضع کسانى که تشنه‌ى اقدامات دستگاههاى مسؤول هستند، معلوم است که چگونه خواهد شد. [15]
اختلافات غالبا از هواهای نفسانی برمی‌خیزد
اتحاد و اتفاقى که رمز همه‌ى پیشرفتها و پیروزیهاست، امروز بیشتر از همه براى این کشور لازم است. مسئولین کشور هم واقعا دارند زحمت میکشند، حقیقتا دارند زحمت میکشند. دولت، مسئولین، مدیران بخشهاى مختلف، تلاش میکنند.
اگر کسى ایراد و انتقادى هم دارد، نباید آن را جورى مطرح کند که این مدیرى که در تلاش هست براى اینکه کار را بهتر انجام دهد، او را تضعیف کند.
اختلافات غالبا از هوسهاى نفسانى بر میخیزد. اگر کسى بگوید این عمل من که اختلاف‌انگیز بود، تفرقه‌انگیز بود، براى خداست، این را باور نکنید. تفرقه‌ى بین مؤمنین کار خدائى نیست، براى هدف خدائى انجام نمیگیرد؛ کار شیطانى است؛ کار شیطانى است. ایجاد بغضاء و کینه بین مؤمنین، فضاى اختلاف را به وجود آوردن، این کار شیطان است، کار خدائى نیست. کار خدائى همدلى است.
یک نفر یک کارى دارد، مسئولیتى را بر عهده گرفته، دیگران باید کمک کنند تا کار را خوب انجام دهد. اگر ضعفى داشت، به او تذکر دهند؛ اما نگذارند او تضعیف شود. این کسى که این علم را بر دوش کشیده، بلند کرده، همه باید کمکش کنند؛ یکى عرقش را پاک میکند، یکى بادش میزند. اگر دیدند که در نگه داشتن علم دارد اشتباه میکند، راهش این نیست که یک مشتى هم به پشتش بزنند، خود او و علم را سرنگون کنند. راهش این است که کمکش کنند این اشکال برطرف شود؛ این نکته را باید همه توجه کنند، بخصوص کسانى که در عرصه‌ى سیاست و در عرصه‌ى فرهنگ و در عرصه‌ى رسانه و در عرصه‌هاى گوناگون نقش و حضورى دارند. [16]
هر کس به آتش اختلافات بدمد، مطابق میل دشمن رفتار کرده است
گروههایى هستند که در اساسى‌ترین مسائل، فکرشان یکى است؛ در اعتقاد به اسلام، در اعتقاد به شریعت، در اعتقاد به نظام جمهورى اسلامى، در تدین، گاهى در رعایت حتى مستحبات، فکرشان، عقیده‌شان، راهشان، حتى عملشان یکى است؛ اما با تلقین دشمن اینها احساس جدایى و نفرت از هم مى‌کنند؛ در مراکز مربوط به نظام، جلو هم صف‌آرایى مى‌کنند؛ در بین مردم، جلو هم صف‌آرایى مى‌کنند؛ در بخشهاى مختلف، جلو هم صف‌آرایى مى‌کنند! در میان این مجموعه‌ها، هر کدام که نسبت به دیگران سختگیرتر، با اعلام دشمنى صریح، تندکننده‌تر و تیزکننده‌تر آتش اختلاف باشد، این چه بداند و چه نداند، بیشتر در خدمت دشمنان این ملت و این نظام است. [17]
جناحهاى مختلف بنشینند با یکدیگر همفکرى و تبادل نظر و کار مشترک کنند و به هم نزدیک شوند؛ مگر نمى‌شود؟ اتحاد و نزدیک شدن به هم، تنازل لازم دارد. نمى‌شود که ما همان جاى خودمان بایستیم، دیگرى هم همان جاى خودش بایستد، و بعد بگوییم که به یکدیگر نزدیک بشویم. نزدیکى به این است که یک قدم شما بردارید، یک قدم هم او بردارد.
به نظر من، اختلافات واقعى، کمتر از تظاهر به اختلاف است؛ این هم خودش نکته‌یى است. اختلاف و شکاف و جدایى واقعى بین برادران، به مراتب کمتر از آن چیزى است که بر زبان مى‌آورند. من نمى‌دانم این حالت مبالغه‌گویى ما در حرف زدنها و در اظهارات، چرا متوقف نمى‌شود؟! طورى حرف مى‌زنند که آن خوش‌خیالهاى بیچاره‌یى که در بیرون نشسته‌اند، خیال مى‌کنند که همین فردا اینها به هم مى‌پرند و علیه یکدیگر اسلحه برمى‌دارند! حرفها این‌گونه تند است. [18]
دشمن راه‌های مختلفی برای ایجاد اختلاف در جامعه دارد
همیشه سعى کرده‌اند بین عناصر اصلى در کشور ما اختلاف ایجاد کنند. گویا راههاى امنیتى و جاسوس مآبانه و ترفندهاى دیگر، کارگر نشده و توى دهنشان خورده است. لذا رئیس جمهورشان را وارد ماجرا کرده‌اند که او بیاید بین عناصر اداره کننده‌ى کشور تفکیک قائل شود و بگوید ما این بخش را قبول داریم، آن بخش را قبول نداریم. کأنّه ملت ایران منتظر نشسته ببیند آنها چه کسى را قبول دارند، چه کسى را قبول ندارند! البته دروغ مى‌گویند؛ آنهایى را که مى‌گویند قبول داریم، قبول ندارند، والّا اگر ملت ایران واقعاً بداند که آنها به‌جد دنبال این هستند که اشخاص و جناحى را در کشور سرِ کار بیاورند، از لجِ آنها با آن جناح اگر مخالف هم نباشد، مخالفت خواهد کرد. البته این حیله هم کارگر نشده و نخواهد شد. رئیس جمهور محترممان در موضعگیرى خود توى دهن رئیس جمهور امریکا زد. جناحهاى مختلف کشور هم با اینکه در مسائل گوناگونى با هم اختلاف دارند، در این مسأله همه یک حرف زدند؛ همه به امریکاییها گفتند: فضولى موقوف! دخالت ممنوع! در امور داخلى کشور ما دخالت نکنید! [19]
اگر وحدت نداشته باشیم نظر مردم چیست؟
آنچه که من، امروز براى کشورمان مثل گذشته از همه چیز لازمتر می‌دانم، وحدت کلمه‌ى آحاد ملت و وحدت کلمه‌ى نخبگان و مسئولان در مبانى اصولى است.
یکى از چیزهائى که براى کشور ما حقیقتا مهم است این است که مردم احساس امنیت سیاسى و روانى بکنند؛ فضاى روانى جامعه دچار التهاب نباشد. سعى میکنند التهاب‌آفرینى کنند؛ این هست. این، جزو سیاستهاى مخالفان نظام جمهورى اسلامى است. البته خود ما هم گاهى اوقات، نادانسته این التهابها را افزایش میدهیم. من توصیه میخواهم بکنم مردم نگاه میکنند به بعضى از گفتگوها و بگومگوهاى بیجا و بی‌مورد که گاهى در بین نخبگان سیاسى مشاهده میشود؛ نگاه مردم نگاه رضایتمندانه نیست. این را ما از مراجعات مردم بخوبى می‌فهمیم. [20]
امروز مصلحت کشور، مصلحت ملت و مصلحت انقلاب، اتحاد کلمه و اتحاد دلهاست... من مجددا تکرار مى‌کنم و از کسانى که جناحها و گروههاى سیاسى جامعه‌ى ما را شکل مى‌دهند، خواهش مى‌کنم که به متن مردم، به اخلاص و صفاى مردم نگاه کنند، ببینند این ملت چگونه ملتى است. نباید کارى کرد که دلهاى مردم به تصور اینکه گروههاى سیاسى در مرکز نشسته‌اند و با همدیگر دعوا مى‌کنند، بلرزد و آزرده و اندوهگین شود. با هم مهربانى کنند. [21]
عناصر قدرت را باید حفظ کنیم. مهمترین عنصر قدرت ما، مردم هستند و بزرگترین عاملى که این مردم را در صحنه و فعال نگه مى‌دارد، ایمان و اتحاد آنهاست. من خواهش مى‌کنم دوستان ما در مذاکراتشان، در حرفهایشان طورى حرف نزنند که در دل مردم شبهه‌ى عدم اتحاد و وحدت به وجود آید.
مردم از دیدن موضع متحد مسؤولان لذت مى‌برند و شاداب مى‌شوند؛ چرا که مردم، مؤمنند. فریب تبلیغات دشمن را نباید خورد که مى‌گویند مردم از نظام جدا شده‌اند؛ این‌طور نیست. مردم علاقه‌مند و مؤمن به نظام اسلامى‌اند و حقا و انصافا در تمام مراحل، وفاداریشان را نشان داده‌اند. ما مسؤولان کوتاهیهاى زیادى کرده‌ایم؛ اما مردم کوتاهى نکرده‌اند؛ باز هم نمى‌کنند؛ ما هم باید کوتاهى نکنیم. مسؤولان بخشهاى مختلف بایستى وظایفى را که در قانون براى آنها مقرر شده است، کامل، سالم و به بهترین وجه تقدیم مردم کنند. این حق مردم ماست؛ این یکى از مهمترین عناصر وحدت ماست. [22]
مردم انتظاراتى دارند؛ این انتظارات بجا هم هست. مسئولان باید قدردان مردم باشند. حضور مردم، آمادگى مردم، نعمت بسیار بزرگى است که همه باید قدردان آن باشیم. مسئولان نیت خدمتگزارى خالص داشته باشند. آنچه که مردم از مسئولین - بخصوص رده‌هاى بالاتر - توقع دارند، این است که با هم تعامل داشته باشند، وحدت داشته باشند، همکارى داشته باشند؛ هم در سطوح بالا، هم در سطوح میانه؛ بر اولویتهاى کشور تمرکز داشته باشند، مسائل اصلى را جلو بیندازند، سرگرم مسائل فرعى و حاشیه‌اى نشوند، کار و تلاش بى‌وقفه انجام بدهند. مردم صداقت را توقع دارند، عمل به وعده‌ها را توقع دارند، پرهیز از مناقشات را توقع دارند، پرهیز از سرگرم شدن به حواشى و مسائل فرعى را توقع دارند، امانت و پاکدستى و برخورد با متخلف و خائن را توقع دارند؛ اینها در صدر مطالبات مردم قرار دارد. [23]
پاورقی:
[1]- .)بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى ایران (15/05/1382
[2]- )بیانات در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن‌الحجج، على‌بن‌موسى‌الرضا(ع) در روز عید سعید فطر (15/01/1371
[3]- )خطبه‌هاى نماز عید سعید فطر،اول شوال 1429 (10/07/1387
[4]- بیانات در دیدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى 25/6/1389
[5]- )بیانات در دیدار عمومى مردم قم (19/10/1384
[6]- )بیانات در اجتماع بزرگ مردم اصفهان (08/08/1380
[7]- )بیانات در دیدار گروه کثیرى از پاسداران، جانبازان، دانشجویان و دانش‌آموزان (11/08/1379
[8]- )پیام به مناسبت افتتاح دوره‌ى پنجم مجلس شوراى اسلامى (11/03/1375
[9]- بیانات در دیدار جمعى از مسئولان نظام جمهورى اسلامى 16/1/1389
[10]- (بیانات در سالروز ولادت حضرت امیرالمومنین( ع)15/4/1388)
[11]- )پیام رهبر معظم انقلاب به مناسبت افتتاح چهارمین دوره مجلس خبرگان رهبری (01/12/1385
[12]- )بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار گروه کثیرى از کارگران و کارآفرینان (04/02/1387
[13]- )بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى (27/12/1380
[14]- )بیانات در دیدار با کشاورزان، به مناسبت هفته‌ى کشاورزى (12/10/1380
[15]- )بیانات در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران (26/01/1379
[16]- )دیدار جمعى از مداحان و ستایشگران اهل‌بیت (علیهم‌السلام- (04/04/1387
[17]- )بیانات در دیدار گروه کثیرى از پاسداران، جانبازان، دانشجویان و دانش‌آموزان (11/08/1379
[18]- )سخنرانى در دیدار با مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى ایران (23/05/1370
[19]- (بیانات در دیدار جمعى از مدیران و مسؤولان وزارت آموزش و پرورش 26/04/1381 )
[20]- (خطبه‌های نماز جمعه تهران در روز هجدهم رمضان 1429 30/06/1387 )
[21]- )بیانات در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران (09/07/1378
[22]- )بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى (27/12/1380
[23]- بیانات در جمع مردم کرمانشاه 20/7/90
ثبت نظر
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.