به نام خدا اگه حرفای ما خوب یا بده نامهی یه دختر جانباز هفتاد درصده
غمهای دنیا توو قلبای کوچیکش جا نمیشه مردی که این نامه رو بفهمه پیدا نمیشه
وزرا، آی وکلا، آی رئیسهای بیوفا آی اونایی که پل زدین به روی خون شهدا
آی اونایی که شاه شدید میخاین همه گدا بشن جانبازا وسیلهی تبلیغات شما بشن
میتونید جاتون رو با بابا یه شب عوض کنید؟ خنکی ویلاهاتون رو با تب عوض کنید؟
میتونید یه عمر به جای پا با ویلچر راه برید؟ اونطوری دیگه نمیشه دنبال گناه برید
میدونید قطع نخاعی ِ ز گردن یعنی چه ؟ میدونید حرکت ترکشها توی تن یعنی چه؟
شمال و کیش و دبی خوبه که سنگر نداره چی میگی اونجا دیگه که زخم بستر نداره
اونی که دغدغهی دارو و بنیاد نداره بایدم بگه جانبازی داد و فریاد نداره
بهار عمر بابام خدا چه زود حروم میشه وسط برج که میشه حقوقشم تموم میشه
با دل خسته و با خجالت خیلی زیاد از رفقای دیگهاش یه کم پول دستی میخواد
آی اونایی که شبهای برجاتون مثل روزه نمیخواد واسه بابام، سنگ ِدلاتون بسوزه
آی اونایی که توو افطاریهای شاهانهتون همه جور آدم با هم جمع میکنید خرد و کلون
روزههاتون قبوله، ایشالله کربلا برید ولی از راهی نرید که ریخته خونها به زمین
برا شماها بدونید نمازم نمیمونه یکی دو سال دیگه یه جانبازم نمیمونه
سکه و تراولهای رنگارنگ مال شما دردا مال ما، غنیمتهای جنگ مال شما
موتور سه چرخه توو گرما و سرما مال ما ماشینهای خوب مال شما و دردا مال ما
خوب دارید حال میکنید بابام داره درد میکشه سوزش جراحاتش بدتر از صد تا آتیشه
وقتی که بابام دیگه حالش خیلی خراب میشه عکس یارای شهیدش تو چشاش یه قاب میشه
