پژوهشگروبلاگ شخصی قاسم صفایی نژاد

«صاد» یک نشر نوآور و آینده پژوه است که با راهبرد ایجاد بازار محتوا برای نویسندگان، اولویت نشر الکترونیک و نگاه بین المللی در تولید محتوا فعالیت خواهد کرد. 
به امید خدا این راه را آغاز می‌کنیم.

فیلم‌های سینمایی‌ که طی چند هفته اخیر دیده‌ام به همراه نمره من به آنها. تمام فیلم‌ها ایرانی هستند و عموما در ژانر کمدی و مربوط به سال‌های اخیر.

مطرب: نمره ۰ از ۱۰

دختر شیطان: نمره ۱ از ۱۰

رحمان ۱۴۰۰: نمره ۴ از ۱۰

زندانی‌ها: نمره ۶ از ۱۰

کلوب همسران: نمره ۰ از ۱۰

هزارپا: نمره ۲ از ۱۰

ژن خوک: نمره ۶ از ۱۰

زاپاس: نمره ۷ از ۱۰

در قالب جدید یه بخش به اسم لینکدونی دارم که در واقع همون پیوندهای روزانه است. دارم سعی می‌کنم از بین مطالب مفیدی که در وب می‌بینم به صورت روزانه چند تا محتوای خوب معرفی کنم که شما هم استفاده کنید. بهش سر بزنید. این لینک‌ها معمولا فرهنگی هستند و به ویژه به فناوری رسانه و نشر و کتاب مرتبط هستند. ضمنا سعی می‌کنم از بین وبلاگ‌هایی که دنبال می‌کنم هم مطالب خوبشون رو به اشتراک بذارم.

--------------------

پ.ن: در نسخه دسکتاپ می‌تونید پایین وبلاگ، سمت راست این بخش رو ببینید. در نسخه موبایل هم می‌تونید پایین‌تر از بخش یادداشت و نقل قول، قسمت لینکدونی رو ببینید.

----

بعدنوشت: آقای قدیری پیام دادند که مشکل آمار و مالکیت معنوی حل شد و گفتن سعی می‌کنند فردا مطالب پویش رو بخونن. ان شالله به ارتباطات بیشتر با کاربران منجر بشه. 

 

وقتی خرداد سال گذشته پویش درخواست از «بیان» برای توسعه خدمات «بلاگ» رو ایجاد کردم، احساس می‌کردم که نیاز هست بین مدیران و کاربران بیان ارتباط بهتری شکل بگیره. یک سرویس وبلاگ نویسی، نیاز مبرم به پاسخگویی به کاربران داره و توسعه مستمر. مدیر بیان خیلی زود به این پویش واکنش نشان داد و در همان خرداد ماه به همراه چند بلاگر دیگه به دفتر بیان رفتیم و با آقای قدیری صحبت کردیم (گزارش جلسه). 

ایده‌ها و پیشنهادهای مختلفی در اون جلسه گفته شد و نقدها و مشکلات هم بیان شد. آقای قدیری با حوصله برای هر کدوم دلایلی آوردند و برخی رو انجام نشدنی و برخی رو انجام شدنی دونستن ولی بزرگترین مشکل بلاگ، کمبود منابع مالی بود و هست. گفتم هست چون ارتباط من با آقای قدیری از اون به بعد ادامه داشت و بعضا پیگیری‌های کاربران از سرانجام پویش رو به ایشون منتقل می‌کردم. 

در ادامه آن پویش، نقل بلاگ یک پویش جدید ایجاد کردند به نام کمکی از ما برمیاد؟ و من رو دعوت کردند.

پیشنهادهای من برای حل مشکل بلاگ خیلی ساده است: درآمدزایی!

- درآمدزایی از محل تبلیغات: کاربران باید بپذیرند که در وبلاگ‌شون تبلیغات دیده بشه یا اگر تبلیغات نمی‌خوان باید این امکان اختیاری رو از بیان بخرند. حتی مثلا ماهی هزار تومان هم به ازای هر کاربر باشه، میشه امکان اختیاری ۱۲ هزار تومانی تعریف کرد. اگر دست کم ۵۰ هزار کاربر رو در نظر بگیریم، درآمد سالیانه ۶۰۰ میلیون تومانی از این طریق حاصل میشه. تعداد کاربران بلاگ حتما بیشتر از این عدد هست ولی تعداد کاربران فعال رو مدیرانش بهتر میدونن و بهتر میتونن تصمیم بگیرن. ضمن اینکه درآمد یعنی توسعه، توسعه هم یعنی افزایش کاربران فعال.

- درآمدزایی از صندوق بیان: من از سال ۹۰ کاربر بلاگ بودم و از فضای ۳ گیگ اختصاص داده شده، ۲۰۰ مگابایت استفاده کردم، یعنی چیزی حدود ۶ درصد. به نظرم بلاگ می‌تونه برای مشترکانی که بالای ۵۰۰ مگابایت یا ۱ گیگ استفاده دارن، هزینه امکانات اختیاری بگیره چون معمولا این افراد، شخصیت‌های حقوقی و سازمانی هستن و نه کاربران معمولی.

- درآمدزایی از امکانات اختیاری: به نظرم هزینه‌هایی که برای امکانات اختیاری در نظر گرفته شده، خیلی پایینه. این قیمت‌ها برای چند سال پیش هست و حتما با تورم چند سال اخیر می‌تونه افزایش پیدا کنه. به طور مثال همین صندوق بیان، ارتقای به فضای ۵ گیگ رو با سالیانه ۲۰ هزار تومان انجام میده. به نظرم برای این مورد نیاز هست که تصاعدی هزینه‌ها بالا بره. یعنی میانگین استفاده کاربران معمولی رایگان باشه، بعد هم هزینه اندکی باشه ولی هر چه بالاتر میره، چندین برابر بشه. اینطوری افرادی که دارن فیلم آپلود میکنن و یا برای انتخابات و ... میان از امکانات رایگان یا کم‌هزینه بیان استفاده می‌کنند، دیگه اینجا نمیان یا اگر بیان باید هزینه‌اش رو بپردازند.

البته که جذب اسپانسر و سرمایه‌گذار هم یکی دیگر از راه‌ها برای حل مشکلات مالی است که حتما توسط آقای قدیری دنبال می‌شود.

 

به رسم پویش‌ها و چالش‌ها، دعوت می‌کنم از بزرگوارانی که در جلسه با آقای قدیری همراه من بودند: میم صاد آنلاین، حریری به رنگ آبان، قصر خیال و همچنین بانوچه، ام شهرآشوب، لاجوردی، لوسی می، فانوس، مرد بارانی.

بهار شد، در میخانه باز باید کرد 

به سوی قبله عاشق، نماز باید کرد

نسیم قدس به عشاق باغ، مژده دهد

که دل ز هر دو جهان بی‌نیاز باید کرد

نوروزتان مبارک. ان شالله که در سال جدید ظهور مهدی موعود (عج) را جشن بگیریم.

سال ۹۸ با همه سختی‌های آن تمام شد. همه امیدواریم سال جدید سال خیر و برکت و خوشی و شادمانی باشد. هر چند که همه معتقدیم سال ۹۸ علیرغم همه سختی‌ها، جلوه‌های شکوهمندی از پیشرفت فرهنگ عمومی را شاهد بودیم. کمک مردمی در سیل، حضور مردمی در تقابل با دشمنی که با نامردی سردارمان را به شهادت رساند، مراعات و کمک مردم در مقابله با بیماری کرونا، ارتقای نظارت اجتماعی و امر به معروف و نهی از منکر،‌چه مردم با مردم و چه مردم با مسئولین و البته کمرنگ شدن دورویی و نقاق به نظرم نمونه‌هایی از این پیشرفت فرهنگ عمومی است. این پیشرفت‌ها معمولا در سایه ناملایمات و سختی‌ها تسریع می‌شود. اتفاقاتی که ملت ایران برای نقش آفرینی جهانی نیازمند این آزموده شدن‌ها است که به لطف خدا از آنها موفق بیرون خواهد آمد.

اما تفاوت سال ۹۹ با سال ۹۸ در چیست؟ 

سه نفر را فرض کنید که برایشان اتفاقات سخت مشابهی می‌افتد. نفر اول اراده می‌کند و با آن اتفاق مبارزه می‌کند و آن تهدید محیطی را به فرصت تبدیل می‌کند. نفر دوم آن اتفاق را جدی نمی‌گیرد و تمسخر می‌کند و نفر سوم افسردگی می‌گیرد و مدام از روزگار و زمانه شکایت می‌کند. سرنوشت هر کدام از این سه مشخص است. 

سال ۹۹ هم در صورتی خوب و همراه با خیر است که ما بخواهیم. تا ما مردم نخواهیم، پیشرفتی صورت نخواهد گرفت. «اراده» و ارتقای توانایی خود برای بهتر کردن اوضاع باید در تک تک بوجود بیاید و هر کدام هر وظیفه‌ای که داریم را بهتر از گذشته انجام دهیم.

امیدوارم که سال جدید، با غلبه فوری بر ویروس کرونا به شرایط عادی برگردد و شاهد اتفاقات خوب و خوشایند باشیم.

نورزتان باز هم مبارک.